یکی از راه های بسیار کاربردی و مفید در مناطقی که دارای کشاورزی می باشند و بادهای شدید میوزد، استفاده از باد شکن های طبیعی می باشد. این راهکار در بسیاری از کشورهای جهان در زمین های کشاورزی در حال اجراست و هم اکنون در ایران در برخی از مناطق خصوصاً در مناطق نیمه کویری که امکان کشاورزی وجود دارد نیز اجرا شده است.

در این راهکار با کاشت درختانی مقاوم به بادهای شدید و با شاخساره های متراکم و بلند در اطراف زمین کشاورزی، مانع از ایجاد خسارت باد شدید به گیاه اصلی یا فرسایش بادی خاک حاصلخیز می شوند. استفاده از بادشکن ها در مناطق بادخیز، باعث کاهش تعرق و هدر رفت بیش از اندازه آب از برگ ها می شود چرا که یکی از دلایل اصلی افزایش تعرق و رهاشدن مولکولهای آب از برگ، وزش بادهای بیش از 2 متر بر ثانیه می باشد. این عامل یکی از عوامل سازگاری گیاهان در شرایط تنش است.

بادشکن های طبیعی چگونه انتخاب می شوند؟

در این روش انتخاب نوع گیاه به عنوان بادشکن اطراف زمین کشاورزی اهمیت زیادی دارد، چرا که اگر درختی انتخاب شود که میزبان اولیه برخی از آفات و بیماری های گیاه اصلی باشد، عملاً کشت اصلی دچار اخلال می شود. به عنوان مثال شمشادها یا سرو می توانند میزبان اولیه برخی از انواع شته مثل شته سبز باشند. در برخی از اقلیم ها مانند مناطق خشک، می توان از درختان همیشه سبز مانند اکالیپتوس به عنوان بادشکن، بهره برد. در منطق نسبتاً خنک و با عرض های بالای جغرافیایی نیز می توان از کاشت درخت هایی مثل اقاقیا، راش و بلوط استفاده کرد.

مزایای دیگر کاشت درختان بلند برای کشاورزی

در کنار مزایای این درختان به عنوان بادشکن در زمین های کشاورزی، یکی دیگر از مزایای کاشت این درختان در اطراف مزرعه اصلی، فراهم آوردن مامن و فضایی برای پرندگان برای آشیانه سازی بر روی درختان بلند می باشد. پرندگان به طور طبیعی شکارگران آفات و کرم هایی هستند که به گیاه اصلی صدمه می زند. از این رو اینکار باعث کاهش استفاده از سموم و کاهش هزینه ها نیز کاهش آلودگی آب و خاک در کشاورزی می شود.